Ongeboren tweeling / meerlinghelft

Op deze pagina lees je specifiek mijn verhaal over het ontdekken van mijn ongeboren meerlinghelft.
Bij ‘Over’ lees je meer over wie ik ben en wat ik zoal doe.

3 weken geleden las ik in het boek “honger naar vervulling” over verloren tweelinghelft! Ik had er vast al eens eerder over gelezen, maar nu pas raakte het me. Ik voelde dat er emotie was en besloot even in stilte met dit gevoel te zitten.

Mijn aandacht ging naar een vlek die ik op mijn buik heb.. (die volgens de dokter een goedaardige melanoom is.. 🙃) ik raakte die aan en er kwam een stortvloed aan tranen…
Het besef dat ik niet voor niks geraakt was door het lezen over ongeboren tweelinghelften..
Dat ik met een jongen in de buik zat in het begin van de zwangerschap.

Deze week (18-11-’22) werd echter duidelijk dat het getal 3 aandacht vroeg.. en tijdens de ‘geboorte als spiegel’ sessie die ik bij Esmé van LouLou deed, werd m’n vermoeden duidelijk.
Er was ook nog een meisje..
We begonnen met z’n drietjes in de buik bij mijn moeder.
Het meisje (Innie) verloor ik als eerste, en daarna ook mijn broertje (Charlie).

Dit zag ik voor me toen ik deze twee boompjes zag en ze mocht aanraken. Het werd me getoond.

Ik zag mezelf, in elkaar gepropt en verkrampt en stil in de buik liggen.
Rechts boven mij lag Charlie en linksboven me Innie.

Ik weet en voel dat dit afgesproken was.
Dat we samen zouden incarneren in de buik. Ik werd vergezeld door hen.
We wisten dat dit een belangrijk leven zou worden en daar mocht ondersteuning bij komen.
Alleen dat deel vergeten we dan weer helaas en onthouden het gemis, het achtergelaten/alleen gelaten voelen, het altijd maar blijven zoeken naar hen om mee te versmelten.

Ik draag letterlijk een stukje van mijn broertje mee op mijn buik.
Dit wat aangemoedigd werd om weg te laten halen als kind, maar waar niemand aan mocht komen van mij!

Tijdens het verkrijgen van dit bijzondere en veelomvattende inzicht, kwamen er nog veel meer inzichten binnen rollen… de ene ahaaaaa na de andere…
Zo wist in ineens ook zeker dat mijn jongste zoontje (5) dit ook heeft meegemaakt. Hij heeft het zelfs over 3 anderen die bij hem waren!

Hij gaf ook aan dat het niet fijn was bij mij in de buik en ik ervaarde dit tijdens de sessie ook. De woorden ‘hostile environment’ kwamen zelfs steeds terug..

Er is nu voor mij een gedenkplaats in het bos ontstaan, hier zal ik iets bij begraven ter nagedachtenis aan hen.
Ik zal ze eren, ik zal om hen rouwen, ik zal hen om hulp vragen.
Ik voel me gesteund, ik voel me opgevangen, bijgestaan, geliefd!

Tijdens een afstemming op hen lieten ze zich naast mij zien en lieten ze mijn familielijn en voorouders zien. Ze hielden mijn hand vast en toen fuseerden ze met mij samen.
We zijn een.
We zijn samen, altijd!

Ik zit erover na te denken om een bijzondere groep op te gaan zetten voor ongeboren tweeling/meerlinghelften.. maar neem eerst mijn tijd om alles te laten landen en integreren.
En er gaan ook opstellingen volgen die o.a. hiervoor ingezet kunnen worden.

Want naast het verwerken van mijn tweelingbroertje en zusje heb ik ook zoontjes en dochtertjes verloren als het ware.

Voel je dat deze tekst jou raakt en wil je er graag iets over kwijt, meer over delen. Weet dan dat je van harte welkom bent.
Bij mij ben je en is jouw verhaal veilig!

Hieronder deel ik het schilderij wat ik maakte om het beeld wat ik hierboven beschreef uit te beelden.